وقتی روز و شب یکیست، با نور قلبت حرکت کن!
چنانچه وقت ندارید می توانید فایل صوتی مقاله را گوش دهید.
همه افراد در زندگی خود با چالشهای زیادی روبه رو هستند اما این چالشها برای افراد نابینا بسیار بیشتر است. آنها نیز مانند هر فردی، چالشهای زندگی را به جان میخرند و زندگی عادی دارند. در ادامه مقاله به چالشهای زندگی این افراد میپردازیم
نابینایی یکی از معلولیت هایی است که درک درستی از آن وجود ندارد. توده های مختلف جامعه بدون اینکه حتی با یک فرد نابینا ارتباط برقرار کنند دارای تصورات از پیش تعیین شده ای هستند و به طور کامل هم به درستی این تصورات یقین دارند. اکثر اعضای جامعه معتقدند که افراد نابینا نمیتوانند کارهای خود را انجام دهند و زندگی مستقلی داشته باشند و این دیدگاه در مغایرت با واقعیت زندگی یک نابینا است. افراد نابینا به شیوه و روش خاص خودشان کارها را انجام میدهند و زندگی نرمالی دارند. اما قطعا به دلیل در دسترس نبودن زیرساختهای مناسب و همچنین چالشهای اجتماعی با مشکلاتی مواجه هستند. بیایید نگاهی همدلانه به برخی از مشکلات زندگی روزمره، کشمکش و چالشهایی که افراد نابینا با آن دست در گریبان هستند داشته باشیم.
حرکت و جابه جایی در مکان ها
بزرگ‌ترین چالش برای یک فرد نابینا، به‌ویژه فردی که بینایی خود را به طور کامل از دست داده است، گشت و گذار در مکانها است. بدیهی است که افراد نابینا به راحتی و بدون هیچ کمکی در اطراف خانه خود پرسه می زنند زیرا موقعیت همه چیز در خانه را می دانند. افرادی که با افراد نابینا زندگی می کنند و از آنها بازدید می کنند باید مطمئن شوند که وسایل را بدون اطلاع یا درخواست از فرد نابینا جابه جا نمی کنند.
مراکز تجاری و هر مکان عمومی دیگر را میتوان با استفاده از کاشیهای برجسته/tactile tiles که گاها آن را در پیادهروها و یا مترو دیدهایم، مجهز کرد تا عبور و مرور افراد نابینا در این مکان با سهولت بیشتری انجام شود. اما متاسفانه در بیشتر مکانها این امر انجام نمیشود که مشکل بزرگی برای افراد نابینایی که میخواهند به این مکانها بروند ایجاد میکند.
یافتن مطالب خواندنی
افراد نابینا در یافتن مطالب خواندنی خوب در قالبهای در دسترس مشکل دارند. میلیونها نفر در هند نابینا هستند و حتی کتابهای درسی مناسب به خط بریل را نداریم، چه برسد به رمانها و سایر مطالب خواندنی که این افراد بتوانند اوقات فراقت خود را با آن پر کنند. امروزه اینترنت گنجینه اطلاعات به حساب میآید و مطالبی که در این بستر هست اکثرا برای افراد نابینا غیرقابل دسترس است. اگرچه یک فرد نابینا میتواند صفحه خوانی/ screen reading software هم استفاده کند، اما اگر وب سایتها بر اساس آن طراحی نشده باشند، تجربه گشت و گذار در اینترنت برای این افراد غیرممکن میشود. شخص نابینا برای درک هرآنچه که به صورت عکس نشان داده شده به توصیف تصاویر نیاز دارد، اما بیشتر اوقات وب سایتها توضیخات تصور واضحی ارائه نمیدهند.
چیدمان لباس
از آنجایی که اکثر افراد نابینا برای شناسایی اشیا به شکل و بافت آنها وابسته هستند چیدمان لباس‌ها به یک کار چالش برانگیز تبدیل میشود. اگرچه اکثر افراد نابینا تکنیک خود را برای تشخیص و مرتب کردن حداقل لباس های خود به کار می گیرند، اما هنوز هم یک کار چالش برانگیز است. همه اینها به این دلیل است که تشخیص رنگ ها برای افراد نابینا تقریبا غیرممکن است.
افراد بیش از حد مفید
خوب است که مهربان باشیم و به دیگران کمک کنیم. اما افرادی بیش از حد کمک میکنند اغلب مشکلاتی را برای فرد نابینا ایجاد میکنند. افراد زیادی هستند که برای کمک به یک معلول آنقدر هیجان زده میشوند که فراموش می کنند حتی از او بپرسند که آیا او به کمک نیاز دارد یا خیر. یک فرد نابینا ممکن است کاری را به طرز دردناکی آهسته انجام دهد (از دیدگاه شما) اما شما نباید در انجام کار بدون اینکه از او به درستی سؤال کنید عجله کنید. ممکن است در نهایت برای فرد نابینا دردسر ایجاد کنید.
مستقل شدن با استفاده از دستگاه ها
با ارزش ترین چیز برای یک معلول کسب استقلال است. یک فرد نابینا میتواند زندگی مستقلی را با وسایل و ابزارهای تطبیقی که به طور خاص برای او طراحی شده است داشته باشد. تجهیزات تطبیقی زیادی وجود دارد که میتواند یک فرد نابینا را قادر به زندگی مستقل کند، اما آنها به راحتی در مغازهها یا بازارهای محلی در دسترس نیستند. نمایشگر بریل قابل تجدید/Refreshable Braille Display نمونهای از این دستگاه های مفید است. یک فرد نابینا برای به دست آوردن هر وسیله ای که بتواند او را یک قدم به استقلال نزدیکتر کند، باید تلاش زیادی کند.
این بدیهی است که همه افراد در زندگی خود با چالشهای زیادی روبه رو هستند اما این چالشها برای افراد نابینا بسیار بیشتر است، اما مطمئنا به این معنا نیست که شما میتوانید با افراد نابینا همدردی کنید. آنها نیز مانند هر فردی، چالشهای زندگی را به جان میخرند و زندگی عادی دارند، حتی اگر برای افراد بینا عادی به نظر نرسد.
آیا شما فردی با اختلال بینایی هستید یا چنین افرادی را میشناسید؟ لطفا چالشهایی که افراد با اختلالات بینایی در زندگی روزمره با آنها روبرو هستند را با ما در میان بگذارید. به اشتراک گذاری اطلاعات میتواند راه حل بسیاری از مشکلات را نشان دهد!
کم خوابی، سمی که با اختیار می نوشید.
چنانچه وقت ندارید تا این مقاله را بخوانید می توانید آن را گوش دهید.
کمبود خواب آثار مختلفی روی شما دارد؛ بد خلقی و کاهش کارایی در طول روز از جمله شناخته شده ترین این آثار هستند؛ اما آیا می دانید که کم خوابی میتواند چه عواقب عمیقی بر سلامت جسمانی شما نیز داشته باشد؟
افرادی که از بدخوابی رنج می‌برند عواملی مثل استرس، دورکاری و… را مقصر میدانند؛ با این حال توجه به این نکته بسیار حائز اهمیت است که هزینه تمام آن بی‌خوابی‌ها چیزی بیش از خلق و خوی بد و عدم تمرکز است. اگر بی‌خوابی در زندگی شما به یک عادت تبدیل شده باید بدانید خطر ابتلای شما به چاقی، بیماری های قلبی عروقی، دیابت و… افزایش پیدا کرده و همین موضوع می تواند طول عمر شما را کاهش دهد. اکنون مشخص شده است که یک خواب خوب شبانه برای یک زندگی طولانی و سالم ضروری است.
ما به چه میزان خواب نیاز داریم؟
بیشتر افراد حدود ۸ ساعت خواب با کیفیت شبانه برای عملکرد مناسب نیاز دارند؛ در این میان برخی نیاز خوابیشان کمتر و برخی بیشتر است. چیزی که مهم است این است که شما نیاز خوابتان را بفهمید و تلاش کنید خودتان را به آن برسانید.
به عنوان یک قانون کلی، اگر خسته از خواب بیدار میشوید و روز را در حسرت فرصتی برای چرت زدن سپری میکنید، به احتمال زیاد خواب کافی ندارید. فاکتورهای مختلفی میتواند به بد خوابی منجر شود، از جمله شرایط سلامتی مثل آپنه خواب ولی در بیشتر افراد، بدخوابی به دلیل عادات خوابی بد است.
اگر نخوابیم چه اتفاقی می افتد؟
هر شخصی خستگی، بدخلقی و عدم تمرکز در پی کم¬خوابی را تجربه کرده است. یک شب تقریباً بدون خواب باعث میشود شما در روز بعد احساس خستگی کنید. در صورتی که این کم¬خوابی به عادت تبدیل نشود به سلامت شما آسیب نمی‌رساند. بعد از چند شب بی¬خوابی اثرات ذهنی، جدی تر می¬شود و مغز شما قادر به تمرکز و تصمیم گیری صحیح نخواهد بود. شما احساس ناراحتی و بیماری خواهید داشت و در طول روز ممکن است به خواب بروید. خطر آسیب و تصادف شما در خانه، محل کار و جاده نیز افزایش می¬یابد. اگر این بی‌خوابی ادامه پیدا کند، کمبود خواب میتواند روی سلامت کلی شما اثر بگذارد و شما را مستعد شرایط جدی پزشکی مانند چاقی، دیابت، فشار خون بالا و بیماری قلبی گرداند.
خواب خوب شبانه به ۷ روش می تواند سلامت شما را تقویت کند:
۱. خواب ایمنی را افزایش می دهد.
اگر به نظر میرسد هر سرماخوردگی و آنفولانزای رایجی را گرفته اید، زمان خواب شما میتواند مقصر باشد. تداوم بی‌خوابی سیستم ایمنی شما را مختل میکند، بنابراین سیستم ایمنی شما کمتر قادر به مقابله با عوامل بیماری‌زا خواهد بود.
۲. خواب میتواند باعث لاغری شود.
کمتر خوابیدن میتواند به معنی افزایش وزن باشد! مطالعات نشان داده که افرادی که در طول یک ۲۴ ساعت کمتر از ۷ ساعت میخوابند نسبت به کسانی که ۷ ساعت میخوابند، وزن بیشتری اضافه میکنند و در معرض خطر بیشتری برای چاق شدن هستند.
لِپتین/Leptin یک ماده شیمیایی است که در بدن ساخته و باعث القا احساس سیری میشود. در مقابل لپتین ما گرِلین/
Ghrelin را داریم که باعث میشود فرد احساس گرسنگی کند. مطالعات نشان داده افرادی که از خواب کافی محروم اند سطح لپتین پایین و گرلین بالایی دارند و همین موضوع باعث می شود احساس گرسنگی داشته باشند. البته باید توجه کرد که مکانیسم سیری و گرسنگی بسیار پیچیده‌تر از اینها است و به فاکتورهای متعددی بستگی دارد. ولی رعایت هرکدام از این عوامل اثر و نقش خود را دارد.
۳. خواب باعث افزایش سلامت روان میشود.
همان طور که پیشتر خواندید حتی یک شب بی‌خوابی می¬تواند باعث شود شما در روز بعد نتوانید از توانایی ذهنی و جسمیتان آنگونه که باید استفاده کنید. با این اوصاف جای تعجبی نمی‌ماند که بی‌خوابی مزمن و طولانی مدت منجر به اختلال‌های خلقی مانند افسردگی و اضطراب فراگیر در بزرگسالان میشود.
هنگامی که عادت‌های خواب و میزان خواب مبتلایان به اضطراب یا افسردگی مورد بررسی قرار گرفت، مشخص شد که اکثر آنها کمتر از ۶ ساعت در شب میخوابند.
۴. خواب از دیابت پیشگیری میکند.
مطالعات نشان داده افرادی که کمتر از ۵ ساعت در شب میخوابند، در معرض افزایش خطر ابتلا به دیابت هستند. اینگونه به نظر میرسد که از دست دادن خواب عمیق با تغییر روشی که بدن گلوکز را مصرف می¬کند، منجر به دیابت نوع ۲ میشود.
۵. خواب از بیماری های قلبی جلوگیری میکند.
به نظر میرسد کمبود خواب طولانی مدت با افزایش ضربان قلب، افزایش فشار خون و افزایش برخی از مواد شیمیایی مرتبط با التهاب ارتباط دارد که ممکن است فشار بیشتری بر قلب شما وارد کند.
۶. خواب میل جنسی را افزایش می‌دهد.
تحقیقات نشان می‌دهد مردان و زنانی که خواب با کیفیت کافی ندارند، از دست دادن میل جنسی (کاهش میل جنسی) و علاقه کمتری به رابطه جنسی را تجربه می¬کنند.
مردانی که از آپنه خواب رنج می‌برند (اختلالی که در آن مشکلات تنفسی منجر به قطع خواب میشود.) سطح تستوسترون در بدنشان کاهش می‌یابد که می تواند میل جنسی را کاهش دهد.
۷. خواب باعث افزایش باروری می¬شود.
ادعا شده است که مشکل در بچه دار شدن به عنوان یکی از عوارض کم¬خوابی در مردان و زنان است. ظاهراً اختلال خواب منظم میتواند با کاهش ترشح هورمون‌های جنسی باعث ناباروری شود.
چگونه خواب از دست رفته را جبران کنیم؟
اگر به اندازه کافی نمی‌خوابید، تنها یک راه برای جبران وجود دارد؛ بیشتر بخوابید!
این موضوع با یک شب زود خوابیدن رفع نمی شود. اگر شما ماه‌ها خواب محدودی داشته اید، بدهی قابل توجهی در خواب ایجاد کرده‌اید، بنابراین انتظار میرود بهبودی چند هفته طول بکشد.
از تعطیلات آخر هفته شروع کنید، سعی کنید یک ساعت یا ۲ ساعت بیشتر در شب بخوابید. راه انجام این کار این است که وقتی خسته هستید به رختخواب بروید و به بدنتان اجازه دهید تا صبح شما را بیدار کند. (ساعت زنگ دار مجاز نیست!)
ممکن است در ابتدا تا ۱۰ ساعت در شب بخوابید. پس از مدتی، مدت زمان خواب به تدریج به سطح طبیعی کاهش می‌یابد.
به کافئین یا نوشیدنی های انرژی‌زا به عنوان یک راه حل کوتاه مدت اعتماد نکنید. آنها ممکن است در کوتاه مدت انرژی و تمرکز شما را افزایش دهند، اما در دراز مدت میتوانند الگوهای خواب شما را حتی بیشتر مختل کنند.
چناچه تمایل دارید از گلریزان های فعال خیریه حمایت کنید کافی است وارد آن شوید و با مطالعه داستان خانواده از آن ها حمایت کنید.
هپاتیت C؛ رهرویی آهسته و پیوسته
چنانچه وقت مطالعه ندارید، می توانید صدای آن را گوش دهید
یک قاتل پنهان دیده می شود،
هپاتیت C در سکوت تا مرز کشتن قربانی پیش می رود.
مقدمه
هپاتیت یک اصطلاح کلی به معنای التهاب کبد است که می تواند در اثر عوامل مختلفی از جمله ویروس، الکل، کبد چرب و… ایجاد و در صورت عدم تشخیص و درمان باعث سیروز کبدی (زخم در کبد) می شود. در ادامه با نوع ویروسی این بیماری آشنا می شوید.
آشنایی با هپاتیت C
ویروس هپاتیت/Hepatitis virus انواع مختلفی دارد: HAV (Hepatitis A virus), HBV, HCV, HEV,…. برخلاف باور عام همۀ انواع هپاتیت خطرناک نیست، برای مثال حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد افراد در سنین کودکی به هپاتیت A مبتلا می شوند.
بیماری ها را می تواند به دو دستۀ مزمن و حاد تقسیم کرد؛ در نوع مزمن علائم، پایدار و طولانی مدت است در صورتی که در نوع حاد علائم سریع و کوتاه مدت بروز پیدا می کنند. هپاتیت های B, C می توانند مزمن شوند ولی هپاتیت های A, E قابلیت مزمن شدن ندارند. درصد بالایی از سرطان کبد بر اثر هپاتیت مزمن ایجاد می شود.
هپاتیت C باعث عفونت حاد و مزمن می شود. عفونت های حاد HCV معمولاً بدون علامت هستند و اغلب منجر به یک بیماری تهدید کننده زندگی نمی شوند. حدود ۳۰ درصد از افرادِ آلوده به طور خود به خود ویروس را طی ۶ ماه پس از عفونت بدون هیچ درمانی پاک می کنند. ۷۰ درصد باقی مانده دچار عفونت مزمن HCV می شوند، یعنی فاز حاد تبدیل به فاز مزمن می شود. در بین افراد مبتلا به عفونت مزمن HCV، خطر سیروز بین ۱۵ تا ۳۰ درصد در طی ۲۰ سال متغیر است.
انتقال ویروس و بیماری
انتقال ویروس هپاتیت C غالباً از طریق خون صورت می گیرد، در واقع bloodborne است. راه های انتقال این بیماری:
- استفاده لوازم پزشکی استریل نشده، مثلا تزریق مواد مخدر با سوزن مشترک
- انتقال خون آلوده
- انتقال ویروس از مادر آلوده به جنین
- رابطۀ جنسی پرخطر
- HCV از طریق شیر مادر، آب، غذا، در آغوش گرفتن، بوسیدن و… منتقل نمی شود.
علائم بیماری
دورۀ کمون هپاتیت C از ۲ هفته تا ۶ ماه متغیر است. از زمانی که ویروس به بدن وارد می شود تا زمانی که علائم بروز پیدا می کنند را دورۀ کمون می گویند. پس از عفونت اولیه، تقریباً ۸۰٪ از افراد هیچ علامتی نشان نمی دهند. کسانی که علائم حاد دارند ممکن است تب، خستگی، کاهش اشتها، تهوع، استفراغ، درد شکم را نشان دهند. همان طور که پیش تر ذکر شد حدود ۷۰% از افراد دچار عفونت مزمن می شوند. علائم این فاز می تواند به طور گسترده ای متفاوت باشد. در برخی ممکن است علائم اصلاً مورد توجه قرار نگیرند و در برخی تاثر جدی روی کیفیت زندگی بگذارد. برخی از علائم هپاتیت مزمن:
- احساس خستگی به طور مداوم
- درد مفاصل و ماهیچه ها
- تغییر خلق و خوی ناگهانی
- مشکل در حافظۀ کوتاه مدت
- اضطراب و افسردگی
- سوء هاضمه یا نفخ
- خارش پوست
اگر هپاتیت C درمان نشده باقی بماند می تواند در نهایت باعث زخم در کبد شود (سیروز کبدی). نشانه های سیروز کبدی یرقان (زردی پوست و سفیدی چشم) ادرار تیره، مدفوع رنگ پریده، استفراغ خون و تجمع مایع در پا و شکم هستند.
تشخیص بیماری
از آنجایی که هپاتیت C در مرحله حاد معمولاً علائمی ندارد، بدون درمان می ماند و وارد مرحله مزمن می شود. در مرحله مزمن هم تا چندین دهه می تواند بدون علائم باقی بماند تا زمانی که آسیب جدی به کبد وارد شود، در این زمان فرد دچار یرقان، ادرار تیره و مدفوع روشن می شود. پس تشخیص هپاتیت کار آسانی نیست، از این جهت سازمان جهانی بهداشت پیشنهاد می کند افراد در معرض خطر حتما آزمایش های لازم را انجام دهند.
تشخیص عفونت هپاتیت C دو مرحله دارد:
- تست سرولوژی: زمانی که یک عامل بیگانه (آنتی ژن) وارد بدن می شود، سیستم ایمنی علیه آن آنتی بادی می سازد. در تست سرولوژی آنتی بادی علیه HCV اندازه گیری می شود. این تست مشخص می کند که آیا فرد تاکنون به هپاتیت C مبتلا شده یا خیر.
- اگر تست اول مثبت بود، تست دوم برای یافتن ماده ژنتیکی ویروس/RNA انجام می شود. در صورت مثبت بودن تست دوم، تایید می شود که فرد هپاتیت دارد.
- پیشتر ذکر شد حدود ۳۰ درصد افراد، بدون درمان می توانند با پاسخ ایمنی قوی ویروس را در همان مرحله حاد از بین ببرند، ولی ۷۰ درصد افراد وارد مرحله مزمن می شوند. تست اول برای کل این افراد (یعنی هم ۳۰ درصد و هم ۷۰ درصد) مثبت و تست دوم فقط برای کسانی که وارد مرحله مزمن شده اند (فقط ۷۰ درصد) مثبت خواهد بود.
بعد از تشخیص هپاتیت C مزمن، میزان آسیب به کبد ارزیابی می شود و برحسب میزان آسیب درمان مناسب و مدیریت صحیح بیماری انجام می شود.
تشخیص هرچه سریع تر مانع از ایجاد مشکلاتی مثل نارسایی کبد، سرطان کبد یا نیاز به دریافت کبد جدید می شود.
درمان
هپاتیت همیشه به درمان نیاز ندارد، با این وجود زمانی که بیماری وارد فاز مزمن می شود درمان ضروری است. امروزه داروهای بسیار قوی در برابر هپاتیت C داریم، گروهی از این داروها DAAs هستند که برای افراد بالای ۱۲ سال استفاده می شود. طول درمان و حتی خود درمان بسته به شدت بیماری و وجود یا عدم وجود سیروز متغیر است ولی به طور میانگین ۱۲ تا ۲۴ هفته درمان با DAA ها بیماری را به طور کامل از بین می برد.
پیشگیری
واکسن موثری در برابر هپاتیت C وجود ندارد، بنابراین پیشگیری به کاهش خطرِ قرار گرفتن در معرض ویروس در مراکز بهداشتی و جمعیت های پرخطر بستگی دارد.
پیشگیری های اولیه در برابر HCV:
- استفاده ایمن و مناسب از وسایل تزریقی
- جابه جایی و دفع ایمن اشیاء تیز و ضایعات بیمارستانی
- آزمایش خون های اهدایی برای HCV
- آموزش بهداشت شخصی
- پرهیز از رابطه جنسی پرخط
چناچه تمایل دارید از گلریزان های فعال خیریه حمایت کنید کافی است وارد آن شوید و با مطالعه داستان خانواده از آن ها حمایت کنید.
دیابت، تخریب‌گرخاموش کلیه ها
چنانچه تمایل دارید صدای این مقاله نیز می توانید گوش دهید
تاثیر دیابت بر کلیه
امروزه طی پژوهش هایی، این نتیجه به دست آمده است که بین بیماری دیابت و مشکلات کلیوی رابطه ی تنگاتنگی وجود دارد؛ به صورتی که دیابت به عنوان رایج ترین علت نارسایی کلیه معرفی شده است. از طرفی از آن جایی که دیابت مشکلی ساختاری نبوده و می تواند بر هر نقطه از بدن تاثیر گذارد، با پیشرفت و عدم کنترل، می تواند هر دو کلیه را به طور همزمان تحت تاثیر قرار دهد و در صورتی که دیابت کنترل نشود، حتی می تواند موجب ابتلای فرد به سرطان کلیه شود و تبعات جبران ناپذیری را به همراه داشته باشد.از طرفی، آمارها نیز نشان می دهند که حدود ۳۰ درصد از افراد مبتلا به دیابت نوع یک و ۱۰ تا ۴۰ درصد از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو در صورتی که دیابت خود را کنترل نکنند به نارسایی کلیه نیز دچار می شوند.
دیابت چگونه می تواند موجب نارسایی کلیه ها شود؟
آسیب عروق خونی کوچک
در دیابت عروق خونی کوچک به علت تغییر عملکرد گلبول های قرمز و فقدان یک مولکول کلیدی در گلبول های قرمز آسیب می بینند. از آن جایی که در کلیه نیز این عروق خونی کوچک دیده می شوند، با پیشرفت دیابت مشکلاتی در تصفیه خون مشاهده می شود. نقص در تصفیه خون نیز سبب می شود که آب و املاح به خوبی دفع نشده و در بدن تجمع پیدا کنند. تجمع آب و املاح، وقایعی مانند افزایش وزن، تورم قوزک پا و دیده شدن پروتئین در ادرار را در پی دارد.
آسیب به سیستم عصبی
دیابت می تواند از طریق آسیب به سیستم عصبی نیز موجب نارسایی کلیه ها شود. این اتفاق زمانی رخ می دهد که اشکال در تخلیه مثانه (که ناشی از آسیب به سیستم عصبی است) موجب پس زده شدن ادرار به کلیه ها و آسیب به آن ها می شود.
علائم نارسایی کلیه ناشی از دیابت
مراحل اولیه (دفع آلبومین از ۳۰ تا ۳۰۰ میلی گرم در روز)
زودرس ترین علامت بیماری کلیوی ناشی از دیابت، آلبومینوری یعنی افزایش ترشح آلبومین در ادرار است.
در مراحل اولیه بروز عوارض کلیوی ناشی از دیابت، آلبومین که نوعی پروتئین است، در ادرار دیده میشود. اما این افزایش دفع آلبومین، بسیار جزیی است و در حد ۳۰ تا ۳۰۰ میلی‌گرم در ادراری ۲۴ ساعته است.این میزان اندک دفع آلبومین هم با روش های آزمایشگاهی معمول قابل اندازه گیری نیست. در این حالت نیاز است درخواست آزمایش میکروآلبومینوری توسط پزشک داده شود.
مراحل بعدی (دفع آلبومین بیش از ۳۰۰ میلی گرم در روز)
در مراحل بعدی، وقتی بیماری کلیوی پیشرفت کرد یا به بیان بهتر هنگامی که دیابت کنترل نشده آسیب بیشتری به کلیه‌ها وارد کرد، دفع آلبومین هم بالا رفته و به بیش از ۳۰۰ میلی‌گرم در ادرار در ۲۴ ساعت میرسد و ممکن است حتی تا چند گرم در روز هم دیده شود. این اتفاقات به تدریج در طی سال‌های بعدی در صورت کنترل نشدن دیابت می توانند، به نارسایی کلیه‌ها منجر شوند.
نارسایی کلیه ها به چه معناست؟
وقتی کلیه‌ها نارسا شوند، در واقع اوره و کراتینین خون بیمار افزایش یافته و فعالیت کلیه‌ها برای دفع سموم بدن کاهش می‌یابد. رفته‌رفته کار به جایی میرسد که در اثر ناکارآمدی و نارسایی کلیه‌ها، فرد نیازمند دیالیز و پیوند کلیه می‌گردد. این وضعیت زمانی اتفاق می افتد که فقط ۱۰ تا ۱۵ درصد کلیه های بیمار کار می کنند.فاصله زمانی معمول بین شروع آسیب کلیوی ناشی از دیابت و نارسایی پیشرفته کلیه نیزحدود ۵ تا ۷ سال است .
چگونه می توان از نارسایی کلیه ناشی از دیابت جلوگیری کرد؟
تاکید و توصیه پزشکان بر این است که افراد مبتلا به دیابت، حتما قند خون خود را تحت کنترل داشته باشند و با این کار از بروز عوارض دیابت که یکی از آن ها نارسایی کلیه ها است، جلوگیری کنند.
بد نیست بدانید در مرحله دفع آلبومین به مقدار کم (میکروآلبومینوری) این امکان نیز وجود دارد که مشکلات و نوسان‌های فشار خون در افراد مبتلا به دیابت نوع یک به وجود آید.بنابراین به وجود آمدن مشکلات فشار خون در بیماران دیابتی نوع یک میتواند پزشک را متوجه درگیری احتمالی کلیه‌ها کند. پس افراد مبتلا به دیابت نیاز است علاوه بر قند خون، فشار خون خود را به طور دقیق کنترل کنند.هدف پزشکان این است که فشار خون در بیماران دیابتی به عدد کمتر از ۱۳ روی ۸ برسد واگر دفع آلبومین (آلبومینوری) زیاد باشد حتی باید فشار خون را به کمتر از ۱۲ روی ۷۵ رساند. فشار خون بالاتر از اعداد ذکر شده، میتواند به بدتر شدن ضایعات کلیوی منجر شود.به طور کلی اگر فرد مرحله میکروآلبومینوری متوجه مشکل خود شود و درمان را به موقع آغاز کند، می توان از پیشرفت ضایعات کلیوی جلوگیری کرده و یا سیر آن را بسیار کند کرد.
چنانچه علافه مند به حمایت از بیمارن نیازمند هستید می توانید در بخش گلریزان خیریه از آن ها حمایت کنید.
کیسه صفرا در چنگال خرچنگ ها
کیسۀ صفرا ارگانی در زیر کبد، در بالا و سمت راست شکم قرار دارد. کبد مایعی به نام صفرا ترشح می کند. این مایع در کیسۀ صفرا ذخیره می شود و به هضم غذا به ویژه چربی ها کمک می کند و باعث جذب بهتر ویتامین های محلول در چربی (A, B, K, E) می شود. اگر سلول های کیسۀ صفرا شروع به تکثیر بی رویه و تغییر شکل کنند و سرطانی شوند، بیماری به نام سرطان کیسۀ صفرا/Gallbladder cancer ایجاد می شود. این نوع سرطان شیوع کمی دارد و در اغلب موارد درمان پذیر است. با این حال تشخیص و اقدام به درمان به موقع بسیار حائز اهمیت است.
ریسک فاکتورها
سرطان کیسۀ صفرا نوع نادری از سرطان است که هر کسی می تواند به آن مبتلا شود ولی یکسری فاکتورها، احتمال ابتلا به بیماری را افزایش می دهند:
- سنگ های کیسۀ صفرا را می توان از اصلی ترین علل ایجاد سرطان کیسۀ صفرا دانست. این سنگ ها از تجمع کلسترول و دیگر مواد در کیسۀ صفرا ایجاد و موجب التهاب مزمن در این ارگان می شوند. با این وجود سنگ کیسۀ صفرا بسیار معمول ولی سرطان کیسۀ صفرا بسیار نادر است.
- اکثر بیمارانی که سرطان کیسۀ صفرا دارند اغلب چاق هستند و اضافه وزن دارند.
- این سرطان بیشتر در افراد پیر دیده می شود ولی افراد جوان هم می توانند به این سرطان دچار شوند. میانگین سنی افرادی که سرطان کیسۀ صفرا در آنها تشخیص داده شده ۷۲ سال است.
- لوزالمعده یا پانکراس ارگانی دیگر است که ترشحاتش به هضم غذا کمک می کند. پانکراس و کیسۀ صفرا ترشحات خود را از طریق یک مجرای مشترک به بخش ابتدایی رودۀ باریک که دوازدهه نامیده می شود می ریزند. برخی افراد در محل اتصال مجاری این دو ارگان نقص دارند که باعث می شود ترشحات پانکراس وارد مجرای صفراوی شوند و به مجاری صفراوی آسیب می رسانند. تداوم این آسیب موجب تغییر در سلول های این ناحیه و در نتیجه سرطان کیسۀ صفرا را باعث می شود.
- اکثر افرادی که در آنها سرطان کیسۀ صفرا تشخیص داده شده دارای سابقۀ خانوادگی بودند.
- از دیگر علل بروز این سرطان می توان به سیگار کشیدن، مصرف الکل، قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی و… اشاره کرد.
علائم
سرطان کیسۀ صفرا ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد یا تشخیص آن دشوار باشد ولی با این حال یک سری علایم عمومی می توانند به تشخیص این سرطان کمک کنند:
- اکثر افرادی که سرطان کیسۀ صفرا دارند از درد شکم به ویژه بالا و سمت راست شکم شکایت دارند.
- گاهی حالت تهوع و استفراغ از علائم این سرطان قلم داد می شوند.
- اگر تودۀ سرطانی به اندازه ای بزرگ شود که مجاری صفراوی را مسدود کند، صفرا نمی تواند از کبد به روده ها تخلیه شود، این نقص باعث می شود مادۀ زرد متمایل به سبز به نام بیلی روبین که در صفرا است در خون جمع شود و در قسمت های مختلف بدن ته نشین شود. به این حالت یرقان می گویند. رنگ زرد یرقان اغلب در پوست و قسمت سفید چشم (صلبیه) دیده می شود. یرقان می تواند به علل مختلفی ایجاد شود.
- کاهش وزن بدون هیچ دلیلی
- برآمدگی شکم
- احساس بیماری و ضعف
- ادرار تیره
- مدفوع رنگ روشن و چرب
بسیاری از علائم بالا در بیماری های دیگر هم دیده می شوند و در صورت بروز هر کدام از این علائم به این معنی نیست که شما سرطان کیسۀ صفرا دارید ولی از این جهت که تشخیص به موقع سرطان در درمان آن بسیار حائز اهمیت است، مهم است که توسط پزشک عمومی معاینه شوید و در صورت نیاز آزمایشات بیشتر انجام شود یا به پزشک متخصص ارجاع داده شوید.
درمان
سرطان کیسۀ صفرا در اکثر موارد قابل درمان است ولی درمان بسته به مواردی می تواند متفاوت باشد:
- سایز و نوع سرطانی که بیمار با آن درگیر است.
- محلی از کیسۀ صفرا که مورد تهاجم سلول های سرطانی قرار گرفته می تواند متفاوت باشد و بسته به محل نوع درمان هم متفاوت خواهد بود.
- این موضوع که آیا سلول های سرطانی متاستاز (پخش شدن سلولهای سرطانی) کرده اند یا نه در انتخاب نوع درمان موثر است.
- سلامت عمومی بیمار
انواع روش های درمانی
- جراحی: در صورتی که سرطان در مراحل اول تشخیص داده شود و سلول های سرطانی پخش نشده باشند می توان از این روش استفده کرد. در اکثر موارد کل کیسۀ صفرا و غدد لنفاوی اطرافش را خارج می کنند. غدد لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی است که باعث پخش سلول های سرطانی می شود.
- شیمی درمانی: شیمی درمانی با سرکوب رشد کلیۀ سلول های بدن مانع از رشد بیشتر سرطان می شود. این روش با اهداف مختلفی انجام می شود: قبل از جراحی برای کاهش سایز تومور، بعد از جراحی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده، کنترل سرطان و … .
- پرتودرمانی: از پرتوهای پر انرژی برای کشتن سلول های سرطانی استفاده می شود. معمولا از این روش برای درمان سرطان کیسۀ صفرا استفاده نمی شود.
- گاهی ترکیبی از این روش ها استفاده می شود.
بعد از درمان
پس از تکمیل درمان، پزشک همچنان از بیمار می خواهند تا او را به طور مرتب از نزدیک تحت نظر داشته باشد. رفتن به همه قرارهای بعدی بسیار مهم است. در طول این ملاقات‌ها، پزشکان در مورد علائم سؤال میکنند و معاینات فیزیکی انجام میدهند و ممکن است آزمایش‌های خون یا آزمایش‌های تصویربرداری مانند CT scan را درخواست کنند تا از بازنگشتن سرطان مطمئن شوند.
پیشگیری
بسیاری از مطالعات نشان داده اند که سرطان کیسۀ صفرا با سبک زندگی ارتباط مستقیم دارد و با سبک زندگی سالم می توان احتمال ابتلا را کاهش داد.
- الگوی تغذیه ای سالم و متعادل
- ورزش کردن و فعالیت بدنی کافی
- وزن متناسب
- اجتناب از نوشیدنی های الکلی و سیگار کشیدن
